Η Κολομβία είναι η πιο επικίνδυνη χώρα στον κόσμο για να συνδικαλιστεί κανείς. Πάνω από 3.000 συνδικαλιστές έχουν δολοφονηθεί από το 1989—περισσότεροι από όσους έχουν δολοφονηθεί στον υπόλοιπο κόσμο συνολικά. Δολοφονούνται χωρίς να υπάρχει τιμωρία για τους δράστες, με το 87% των υποθέσεων να θάβεται στο αρχείο. Ο ζοφερός πόλεμος κατά των συνδικαλιστικών οργανώσεων απαριθμεί συνολικά 3064 δολοφονίες, 233 απαγωγές, 342 βίαιες επιθέσεις, 6572 βίαιες απειλές, 1890 αναγκαστικές μετακινήσεις και 725 αυθαίρετες κρατήσεις.
Οι περισσότερες δολοφονίες συνδικαλιστών πραγματοποιούνται από δεξιούς παραστρατιωτικούς οι οποίοι έχουν διασυνδέσεις με τις Κολομβιανές δυνάμεις ασφαλείας. Ωστόσο πολλοί δολοφονήθηκαν από τον Κολομβιανό στρατό. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000 αποκαλύφθηκαν οι «λίστες θανάτου» που ανέφεραν ονόματα συνδικαλιστών. Έτσι, η χώρα που την δεκαετία του ’90 είχε τα πιο ισχυρά συνδικαλιστικά κινήματα της Νότιας Αμερικής πλέον ανήκει στις χώρες με τα λιγότερα. Τα 800.000 μέλη των συνδικαλιστικών κινημάτων δεν αποτελούν ούτε το 4% των εργαζομένων.
Τα εργασιακά δικαιώματα περνούν κρίση. Λιγότερο από το 1% των Κολομβιανών καλύπτονται από συλλογικές συμβάσεις. Η χώρα συμπεριλήφθηκε στη μαύρη λίστα του ΔΟΕ (Διεθνής Οργανισμός Εργαζομένων) για δύο δεκαετίες λόγω συνεχών παραβιάσεων, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας του συνεταιρίζεσθαι και του δικαιώματος της οργάνωσης στους χώρους εργασίας. Το 2011 υπογράφθηκε το Εργασιακό Σχέδιο Δράσης (LAP), το οποίο υποτίθεται ότι θα εγγυόταν τα βασικά εργασιακά δικαιώματα ως προϋπόθεση για την υπογραφή Συμφωνίας Ελεύθερου Εμπορίου με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο, το LAP δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ πλήρως και οι εκτεταμένες καταχρήσεις στους χώρους εργασίας συνεχίζονται ακάθεκτα. Η «μαύρη» εργασία ζει και βασιλεύει καθώς πάνω από το 60% των εργαζομένων—ιδίως γυναίκες και αφρο-κολομβιανοί—αναγκάζονται να εργασθούν χωρίς ένσημα λαμβάνοντας πολύ χαμηλή αμοιβή. Οι εργοδότες του ιδιωτικού τομέα χρησιμοποιούν συχνά «συλλογικά σύμφωνα» μεταξύ ατόμων και εργοδοτών, τα οποία προσφέρουν καλύτερη αμοιβή στους εργαζόμενους και ζητούν ως αντάλλαγμα την διαγραφή τους από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Μερικά παραδείγματα δολοφονιών…
Στις 5 Δεκεμβρίου 1996 8:30 το πρωί, μια παραστρατιωτική οργάνωση εμφανίστηκε στην είσοδο του εργοστασίου συσκευασίας της Coca-Cola στην Καρέπα της Κολομβίας. Ο Isidro Segundo Gil μέλος του συμβουλίου του συνδικάτου των εργαζομένων στο εργοστάσιο πλησίασε για να μάθει τι ήθελαν. Άνοιξαν πυρ εναντίον του και έπεσε νεκρός. Μία ώρα αργότερα, οι παραστρατιωτικοί απήγαγαν ένα άλλο μέλος του συμβουλίου το οποίο όμως κατάφερε να δραπετεύσει και διέφυγε στην Μπογκοτά. Την ίδια μέρα, μπήκαν στο γραφείο του κινήματος και το έκαψαν. Η απάντηση της Coca-Cola ήταν πως δεν έχει καμία σχέση με την εταιρεία συσκευασίας. Σύμφωνα με τους συνδικαλιστές, ο μάνατζερ στην εταιρεία συσκευασίας, Ariosto Milan Mosquera, είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με παραστρατιωτικές οργανώσεις και ήταν αυτός που κάλεσε την επίθεση προς όφελος της Coca-Cola. «Πριν δολοφονηθεί ο Gil, βρισκόμασταν σε διαπραγματεύσεις με την εταιρεία. Έπειτα από την δολοφονία δεν διαπραγματεύτηκαν ξανά μαζί μας. Οι εργαζόμενοι παραιτήθηκαν εγκατέλειψαν τα σπίτια τους για να σώσουν τις ζωές τους και το συνδικάτο διαλύθηκε. Για δύο μήνες οι παραστρατιωτικοί καρτερούσαν πίσω από την καγκελόπορτα του εργοστασίου. Η Coca-Cola δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ στις αρχές. Τα φύλλα παραίτησης ήταν ήδη έτοιμα. Οι εργαζόμενοι που λάμβαναν 400$ το μήνα αντικαταστάθηκαν με νέους που εργάζονταν με τον βασικό μισθό, για 130$ τον μήνα», κατέθεσε συνάδελφος του Gil. Η δολοφονία του δεν ήταν η πρώτη ούτε η τελευταία που βαραίνει το βιογραφικό της Coca-Cola.
O Jairo de Jesús Jiménez δολοφονήθηκε στις 27 Απριλίου 2020 στην οικία του. Ήταν διευθυντής σχολείου το οποίο λάμβανε πολύ καλές αξιολογήσεις όσο βρισκόταν υπό την εποπτεία του. Τον Φεβρουάριο το συνδικάτο δασκάλων της Αντιόχειας προειδοποίησε για αυξημένη βία κατά εκπαιδευτικών όταν παραστρατιωτική ομάδα εκτόπισε 15 υπαλλήλους από ένα σχολείο. Σύμφωνα με πρώην συνάδελφό του, ο Jairo ήταν μεγάλος ηγέτης και πάντα εργαζόταν σε αγροτικές περιοχές και προσπαθούσε να αναδείξει τα προβλήματα των κοινοτήτων αυτών. Ο τερματισμός της βίας εναντίον των δασκάλων καθώς και άλλων συνδικαλιστών και ηγετών του λαού, παραμένει βασικό αίτημα των περιοδικών εθνικών απεργιών που διοργανώνονται από εκπαιδευτικούς.
Την 1η Ιουνίου 2020 οι παραστρατιωτικοί δολοφόνησαν δύο αγρότες στην Νότια Κόρδοβα. Ο Arcángel Pantoja και ο Omar Agudelo απήχθησαν από τα σπίτια τους και δολοφονήθηκαν. Οι κοινότητες στην περιοχή εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν υψηλά επίπεδα παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων λόγω της παρουσίας διαφόρων ένοπλων ομάδων που ανταγωνίζονται για τον έλεγχο των παράνομων οικονομιών. Τα δύο θύματα ήταν ιδρυτικά μέλη της Ένωσης Αγροτών της Νότιας Κόρδοβα (ASCSUCOR). Η ASCSUCOR δήλωσε πως αμέσως μετά τις δολοφονίες, αντίπαλες ένοπλες ομάδες συμμετείχαν σε μάχη προκαλώντας ζημιές σε πολλά σπίτια στο Juan Jose.
Οι πέντε πρώτοι μήνες του 2020, ήταν η πιο βίαιη περίοδος όσον αφορά τις δολοφονίες συνδικαλιστών και κοινωνικών ακτιβιστών από την σύνταξη του συμφώνου ειρήνης το 2016. Σύμφωνα με την οργάνωση INDEPAZ, 117 δολοφονίες διαπράχθηκαν μεταξύ 1ης Ιανουαρίου και 31 Μαΐου. Η Fernanda Doz Costa αναπληρώτρια της Διεθνούς Αμνηστίας στην Αμερική, δήλωσε πως η κυβέρνηση της Κολομβίας διαθέτει όλα τα εργαλεία, την υποχρέωση και την ευθύνη για την προστασία των κοινωνικών ηγετών και των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρέπει να είναι παρούσα στις περιοχές που πλήττονται περισσότερο από τις ένοπλες συγκρούσεις. Οι περιοχές εγκαταλείπονται συστηματικά από την κυβέρνηση εδώ και χρόνια.
Πηγές http://www.kclabor.org/cokecol.htm https://www.rizospastis.gr/story.do?id=3599794 http://www.sombrero.gr/2019/06/brest_cali/ https://justiceforcolombia.org/ https://www.theguardian.com/global/2019/jul/12/colombia-must-curb-anti-union-violence https://www.aljazeera.com/news/2019/07/silence-colombians-march-protest-activist-murders-190727051628633.html
Κοκονάκι 
this mf spittin
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο